Ως Βουδιστές, οι μοναχοί Σαολίν, υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να χρησιμοποιούν οτιδήποτε είχε να κάνει με όπλα, αλλά μπορούσαν νόμιμα να έχουν ένα ραβδί ή ένα φτυάρι για να τους βοηθάει να περπατούν η να κουβαλούν πράγματα.
Η Μπραχματζάρα Σούτρα ή στην κινεζική Φαν Ουάν Τζινγκ 梵网经 (Fàn wǎng jīng), πνευματικά προσκόμματα, κανόνες ή γρίφους του βουδισμού Μαχαγιάνα 汉传佛教 (Hàn chuán fójiào), είναι ένα έργο που περιέχει δέκα βασικούς και σαράντα οκτώ λιγότερο σημαντικούς κανόνες πειθαρχίας και ηθικής. Ο πρώτος κανόνας απαγορεύει το φόνο, ο οποίος φαίνεται να στερεί από τους μοναχούς κάθε πολεμική δραστηριότητα. Παρ’ όλα αυτά, η Μπραχματζάρα Σούτρα προστάζει όλους τους Βουδιστές να σώσουν όλα τα ζωντανά όντα από το θάνατο και από τα βάσανα. Για παράδειγμα, ο 16ος κανόνας διαγωγής προστάζει όλους τους ακόλουθους του Βούδα να εγκαταλείψουν τη σάρκα τους για να ταΐσουν πεινασμένες τίγρεις, λύκους, λιοντάρια κ.α. Ήταν επίσης αναμενόμενο ότι όλοι οι αφοσιωμένοι Βουδιστές θα προστάτευαν την τριάδα του Βούδα, του Σάνγκα (Sangha) και της Ντάρμα (Dharma). Η προστασία βουδιστικών ναών, βιβλιοθηκών, πνευματικών κειμηλίων, ιερέων από εχθρούς και εισβολείς, θα καθιστούσε αναγκαία τη χρήση βίας.
Η δημιουργία πολεμιστών μοναχών δεν περιοριζόταν μόνο στο ναό Σαολίν. Οι ναοί στην Ιαπωνία απαρτίζονταν επίσης από ομάδες πολεμιστών και τα μοναστήρια στο Θιβέτ είχαν τις δικές τους ομάδες μοναχών οι οποίοι διατηρούσαν την τάξη και προστάτευαν τα μοναστήρια από τους εισβολείς.